Naar aan leiding van de start van de Tour de France.
Als je valt heb je vrienden. Nou ja. Eventjes dan. De hele wereld wilde iets van Johnny Hoogerland toen ruim een jaar geleden zijn dromen van etappezeges en bolletjestruien werden kapotgereten in een stuk Frans prikkeldraad. Johnny was een hype.
Maar zoals het gaat met alle hypes raakte Johnny vazelf weer uit de mode. Na een paar weken was zijn verhaal verteld en waren zijn fifteen minutes of fame op. Het circus vertrok naar een andere stad, naar de volgende hype. Johnny bleef achter met de littekens, zowel op zijn lichaam als op zijn ziel. Voor zijn mentale, fysieke en fynanciële problemen draaide maar één iemend op: Johnny zelf. Miljoenen mensen hebben gezien dat Johnny als een crashtestdummy werd behandeld door een dwaas in een auto die daar nooit had mogen rijden, maar tot op de dag van vandaag is er niet één cent betaald om iets te compenseren van zijn kosten. Iedereen verschuilt zich. De chauffeur van de auto speelt verstoppertje, zijn werkgever Euromedia speelt verstoppertje, Tourorganisatie idem. Johnny wordt kapot geprocedeerd door een stel veel te machtige Franse bedrijven die elkaar de schuld toeschuiven of simpelweg doen alsof er niet is gebeurd. Alsof de littekens op de benen en de bil van Johnny niet bestaan, alsof hij niet voor de rest van zijn leven bang is als hij op de fiets stapt, alsof hij niet bijna een miljoen euro kwijt is door de verkeerde auto op de verkeerde plek.
Ook de internationale wielerunie UCI blinkt uit in afwezigheid. Ze zouden er moeten zijn voor renners, maar er is nog nooit iemand bij de bond geweest die heeft geïnformeerd of ze Johnny ergens mee kunnen helpen. Johnny’s ploeg Vacansoleil kijkt liever de kat uit de boom; ze willen vooral de heertjes van de ASO niet op de tenen staan. En de zogenaamde vakbond voor wielrenners bestaat alleen op papier.
Voor Juan Antonio Flecha, tegen het asfalt gesmeten door de zelfde auto, geldt hetzelfde. Ook hij heeft precies 0,00 euro gekregen om de kosten te compenseren, ook hij kreeg nul komma nul steun van bonden of zijn ploeg. De boodschap aan Flecha en Johnny is duidelijk: zoek het zelf maar uit. Het tekent hoe er met sporters, en wielrenners in het bijzonder, wordt omgegaan. Zolang alles hiep hiep hoera of ohh-en-aah is, dan klopt iedereen op de schouders. Zolang er iets te halen is, staan de koersdirecteuren, de camera’s en de bondofficials in rijen van tien opgesteld voor een paar woorden of handdruk. Maar op het moment dat diezelfde sporters een probleem hebben, dan zijn ze ineens alleen op de wereld. Er is geen organisatie, of bond of geen ploeg die verantwoordelijkheid neemt. Ze laten Johnny en Flecha barsten. Net zolang tot de renners kapot zijn, of totdat er weer iets te vieren valt. Als een van de twee straks een rit wint in de Tour, staan de hotemetoten allemaal weer te dringen voor een handje. Ik zou zeggen: die kunne ze krijgen. Vol op de smoel.
TOPPUNT: De door RTL Tour du Jour geveilde paal met prikkeldraad, waar Johnny Hoogerland tijdens de Tour de France zo ongelukkig op terecht kwam, heeft bij een veiling 1620 euro opgeleverd. Dat heeft RTL Tour du Jour bekend gemaakt. De opbrengst van de veiling is bestemd voor een fonds tegen kinderkanker.
Hoogerland moest zich na zijn verschrikkelijke val laten behandelen in het ziekenhuis. In totaal werden op zijn benen en billen 33 hechtingen aangebracht.
Bron: deze colum verscheen de krant De Standaard geschreven door Sportjournalist Thijs Zonneveld
Geerts, Cycling Tips & Pictures 